
Τα νιάτα, η εφηβική ορμή, η δίψα για γνωση περιπέτεια και αδρεναλίνη διεγείρουν πάντα τοσο σαγηνευτικά όλους μας και το να βρισκομαι ξαφνικά αναμεσα σε έφηβους που ανυπομονούν να μάθουν για το πως βίωσα την δική μου περιπέτεια στο Έβερεστ το 2017, τι μου ¨χαρίστηκε¨ ως παρακαταθήκη από αυτή την μοναδικη εμπειρία και πως η συνεχής πλέον εμπλοκή μου με δράσεις και μόνιμη ενασχόληση μέσα στη φύση, δημιουργούν μία συνεχώς βελτιούμενη έκφανση του ίδιου μας του εαυτού.
Την Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου αποδέχτηκα με χαρά λοιπόν την πρόσκληση του καθηγητή του Μουσικού Σχολείου Αλεξανδρούπολης, Νικήτα Παπαπαντελή και βρέθηκα ανάμεσα σε 50 μαθητές της δευτέρας και τρίτης λυκείου, καθως και ενός τμήματος της δευτέρας γυμνασίου.
Τα παιδιά αλλα και οι καθηγητές που δημιούργησαν αυτήν την εκδήλωση, οδήγησαν την κουβέντα μας με τις πολλές ερωτήσεις αλλά και τις ιδιαίτερες γνώσεις που έχουν οι έφηβοι αυτής της γενιάς, σε ένα τόσο ξεχωριστό και ευχάριστο επίπεδο, καθως διέκριναν εύκολα και απτά την ουσία πισω απο τις λεξεις και τις ιστορίες μου.
Και κατά την προσωπική μου εκτίμηση το σημαντικότερο όλων, ήταν που εύκολα έγινε αντιληπτό και σε αυτά τα παιδιά, ότι για να πετύχει κανείς οτιδήποτε μεγάλο και σπουδαίο, απαιτείται τεράστια ψυχική προσπαθεια, υπομονή και επιμονή μαζί με συνεχή πειθαρχία. Και εύκολα μέσα απο την κουβέντα μας αντιλήφθηκαν τη σημασία του να ξεπερνάει κανείς τα όρια του και την ανάγκη της οριοθέτησης και της επιβολής πάνω στη ματαιοδοξία μας. Ποιο είναι το σημείο που πρεπει να σταματάμε ώστε να διασφαλιστεί η πνευματική και φυσικά η σωματική μας ακεραιότητα, αλλά και τι είναι αυτο που μας οδηγει παραπερα, συνεχώς ένα βήμα πλησιέστερα στα όνειρα και τους στόχους μας.

Ο χρόνος σε ευχάριστο περιβάλλον με αγαπητούς ανθρώπους χάνει εύκολα τη πραγματική του διάσταση και ξαφνικά χωρίς να το αντιληφθώ, βρέθηκα να αποχαιρετώ όλους αυτούς του τόσο εμπνευστικά ενδιαφέροντες νέους ανθρώπους, ανανεώνοντας το ραντεβού μας για την ερχόμενη Τετάρτη. Μάλιστα πρότειναν να πραγματοποιήσουμε κοινές εξορμήσεις στα περιπατητικά μονοπάτια του Αβαντα, που τόσο αγαπώ.
Η εμπλοκή σε δραστηριότητες που πραγματοποιούνται σε φυσικό περιβάλλον όπως οι πεζοπορία, βοηθάει οχι μονο στην καλη σωματική και ψυχική υγεία αλλα μπορεί να αποτελέσει μετρο προληψης και μεσο για καλη υγεια και ευεξία.
Ναι και φυσικά δεν παραλείψαμε να συμφωνήσουμε το πόσο παρωχημένο φαντάζει σήμερα το ¨μοντέλο¨ του ιδεατού έφηβου - επαναστάτη που ενστερνίστηκαν τόσες γενιές νέων παιδιών - όπως άλλωστε και η δική μου, καθώς η δυναμική της απομάκρινε από την ιδανική νόρμα ευεξίας και ευζωίας ξεκάθαρα. Τα παιδια δεν διστάζουν να πάρουν θέση πλέον ανοιχτα σήμερα για το θέμα αυτό και μου δόθηκε η αφορμη να ενημερωσω σχετικα με την δραση μου ως πρεσβειρα του φορέα Fair Life Lcc, ο οποίος και προάγει μέσα από τις θέσεις του, ένα υγιεινό μοντέλο προσέγγισης της σύγχρονης καθημερινότητας στις ζωές μας.
Ευχαριστώ ειλικρινά την Διευθύντρια του Σχολείου κ. Μαρία Δουλούδη και τον Νικήτα Παπαπαντελή για την πρόσκληση και τη χαρά που μου δώσανε με αυτήν, τον σύλλογο διδασκόντων για την υποστήριξη του, αλλα και στους Γιαζιτζή Ευάγγελο, Μπίκο Δημήτρη, Σαββίδη Πέτρο και Μπουλασίκη Ανδρέα για την παρουσία τους στη τόσο αξέχαστη υποδοχή που μου επιφυλάξανε.
Εις το επανιδείν…

Comments