Αν πατήσεις στην κορυφή, θα θυμηθείς ποιος σε ανέβασε;

Ο δρόμος προς το όνειρο δεν είναι μονοπάτι για λίγους.

Τις τελευταίες ημέρες, βλέπω συνεχώς άρθρα που σχολιάζουν τις μεγάλες ουρές λίγα μέτρα πριν από την κορυφή του Έβερεστ. Άρθρα που μιλούν για τον «παραλογισμό» του συνωστισμού σε ένα τόσο ιερό βουνό. Μαζί τους, πληθαίνουν και τα απαξιωτικά σχόλια για όσους τολμούν να ονειρεύονται να πατήσουν στην κορυφή του κόσμου.

Αλήθεια, πόσοι από όσους γράφουν ή αναπαράγουν αυτά τα άρθρα έχουν βρεθεί ποτέ εκεί πάνω; Σε εκείνο το αφιλόξενο, σκληρό, ακραίο περιβάλλον, όπου το σώμα υποφέρει και η ψυχή δοκιμάζεται;

Δεν θα σταθώ όμως σήμερα σ’ αυτό. Δεν θέλω να γράψω για τη δική μου άποψη γύρω από τη φλυαρία του διαδικτύου. Θέλω να μοιραστώ μια πιο ουσιαστική αλήθεια. Μια αλήθεια που αφορά όλους εκείνους που τελικά καταφέρνουν να βρεθούν στην κορυφή του κόσμου.

Λίγα μέτρα πριν την κορυφή του Έβερεστ

Κάθε χρόνο, εκδίδονται περίπου 300 άδειες ανάβασης. Οι ορειβάτες αυτοί διασπείρονται στο βουνό κατά τη διάρκεια της σύντομης περιόδου όπου το «παράθυρο» του καιρού επιτρέπει την κορυφή. Και κανένας –μα κανένας– από εμάς δεν είναι μόνος του εκεί πάνω.

Πίσω από κάθε έναν που φτάνει στην κορυφή, υπάρχει ένας Σέρπα. Ένας φύλακας αγγελος όπως τους αποκαλώ, γιατί στην ουσία, αυτό είναι. Οι Σέρπα είναι φυλή από το Νεπάλ, γεννημένοι στα υψίπεδα των Ιμαλαΐων, γεγονός που τους κάνει πιο δυνατούς από εμάς, τους γεννημένους σε χαμηλότερα υψόμετρα. Χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε Everest για κανέναν μας. Είναι εκείνοι που «ανοίγουν» το μονοπάτι, που κουβαλούν το βάρος αντί για εμάς, που φροντίζουν για την ασφάλεια μας, την επιβίωση μας και, όσο μπορεί να υπάρξει, την “άνεση” των εβδομάδων που ζούμε στο βουνό.

ΜΥ ΤΕΑΜ!

Αυτοί είναι οι αληθινοί ήρωες. Και έχουν όνιμα. Αυτοί κάνουν τη διαφορά ανάμεσα στην υπέρβαση και την τραγωδία. Αυτοί είναι η ομάδα μας. Γιατί τίποτα δεν γίνεται χωρίς ομάδα. Μια ομάδα δεμένη, συντονισμένη, αποφασισμένη. Εκεί κρύβεται το “θαύμα”.

Και αν υπάρχει ένα μεγάλο μάθημα που μου δίδαξε το Έβερεστ, αυτό είναι:

Χωρίς μια καλή ομάδα, δεν φτάνεις στην κορυφή – ούτε του βουνού, ούτε της ζωής.

Μόνο όταν αντιληφθούμε τη σημασία της κάθε θέσης, του κάθε κρίκου στην αλυσίδα, θα καταφέρουμε πραγματικά σπουδαία πράγματα. Εκείνος που στέκεται στην κορυφή το κάνει γιατί τον στηρίζει μια βάση γεμάτη ανθρώπους που πιστεύουν στον ίδιο στόχο.

Επίσκεψη στη Ζυθοποιία Μακεδονίας Θράκης

Πρόσφατα βρέθηκα στην αγαπημένη Ζυθοποιία Μακεδονίας Θράκης. Επισκέφτηκα τον ανανεωμένο και μεγαλύτερο πλέον χώρο της επιχείρησης και ένιωσα –ξανά– γιατί αγαπώ αυτό το μέρος. Όχι μόνο επειδή με στήριξαν στην ανάβαση μου στο Έβερεστ, αλλά κυρίως για τον τρόπο που λειτουργούν: σαν μια μεγάλη οικογένεια.

Εδώ, ακόμα και ο άνθρωπος που επιτελεί την πιο “απλή” εργασία απολαμβάνει σεβασμό, αναγνώριση και στήριξη από τα υψηλότερα στελέχη. Εδώ βλέπεις στην πράξη τι σημαίνει ομάδα που νοιάζεται, που δημιουργεί, που προχωρά μαζί.

Αυτό θέλω να μοιραστώ μαζί σας σήμερα:

🌱 Να αναγνωρίζετε τον κάθε άνθρωπο που στέκεται δίπλα σας.

🌱 Να δίνετε αξία ακόμα και στον πιο αθόρυβο κρίκο της αλυσίδας σας.

🌱 Μαζί είμαστε πάντα πιο δυνατοί.

Το τσάι TUVUNU μπορεί να με ανέβασε στην κορυφή του κόσμου. Αλλά εκείνο που μου δίδαξε πραγματικά ήταν να αγαπώ, να σέβομαι και να ευγνωμονώ κάθε άνθρωπο που στηρίζει το όνειρό μου. Και ελπίζω να κάνετε κι εσείς το ίδιο.